Mijn Taalreis naar San Francisco

Na een tijdje twijfelen, besluit ik dat er iets moet gebeuren. Ik ben 2 jaar aan het werk, maar ik weet niet of ik op deze manier verder wil. Een andere baan of een nieuwe opleiding, het is voor mij allemaal een groot vraagteken. Het lijkt mij wel wat om ver van huis te bedenken wat ik wil. Amerika zou wel een mooi avontuur zijn, maar in mijn eentje rondreizen is voor mij net iets te spannend. Dus na wat zoeken kom ik op internet de site van Travel Active tegen. Het Language and Travel programma spreekt mij het meeste aan, mijn Engels verbeteren en daarnaast leuke dingen doen.

Ik besluit naar de eerst volgende Language & Travel bijeenkomst te gaan en wil mijn beslissing om wel of niet te gaan daarvan laten afhangen. Alle landen en plaatsen komen aan bod en San Francisco lijkt mij erg leuk. Het is er erg westers en niet zo enorm groot als in de rest van Amerika, wordt er verteld. “Nou ik ga!” zeg ik tegen mijn moeder na die bijeenkomst.

Zo gezegd, zo gedaan. Na wat praktische vragen aan Travel Active, zoals wat is de gemiddelde leeftijd van de deelnemers, meld ik mij aan voor het programma in San Francisco. Dan gaat het allemaal heel snel, want ik wil over 3 maanden al vertrekken! Alles wordt door Travel Active in gang gezet. Een tijdje later is de accommodatie geregeld, heb ik mijn vlucht geboekt. En voor ik het weet zit ik in het vliegtuig naar San Francisco!Tijdens mijn reis van meer dan 10 uur vraag ik mezelf wel af waarom ik dit ook al weer wilde...

Op zaterdag 23:00 lokale tijd kom ik aan, dus mijn eerste ontmoeting met San Francisco is in het donker.

Zondag ga ik alvast op zoek naar het schoolgebouw van Embassy CES zodat ik maandag weet waar ik heen moet. Maandagochtend als de mist nog niet uit de stad is weggetrokken, loop ik naar school voor mijn eerste schooldag. Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje koud vind hier! Op school kom ik er, samen met mijn medestudenten, achter dat deze mist en de daarbij behoorde kou, typisch San Francisco is. Nou ik laat mijn bikini voorlopig nog maar in mijn koffer! ;)

Na een aantal toetsen zijn we om half 1 vrij en merken dat het gelukkig al iets warmer geworden is.

De volgende dag heb ik geen school want het is Independence Day oftewel The fourth of July. Ik ga met een groep studenten en docenten naar Pier 39. Een toeristische pier waar vandaag festiviteiten plaatsvinden. Het is ’s middags heerlijk weer met veel zon, maar omdat de pier aan de Pacific Ocean ligt staat er veel wind, dus we moeten de meeste kleren aanhouden. En daar ben ik achteraf heel blij om, want mijn gezicht is gigantisch VERBRAND, zo rood als een kreeft, auw! Die dag vullen we met shoppen, zeeleeuwen bekijken (daar is Pier 39 bekend om), luisteren naar wat bandjes en eten, dan is het alweer tijd voor het vuurwerk. Langzaam aan, komen er steeds meer mensen naar Pier 39 om het vuurwerk te bekijken. Het vuurwerk komt van een aantal schepen, die op een afstandje in het water liggen. Je moet er even opwachten, maar dan heb je ook echt wat! Vuurwerk in verschillende figuren, smileys, bloemen e.d. heel mooi om te zien en dit te beleven met zoveel mensen tegelijk.

Na het vuurwerk gaat iedereen tegelijk naar huis. Maar omdat de hele massa over de straten van San Francisco naar huis loopt, kan er geen bus rijden. Dus ik en een mede student besluiten ook maar te gaan lopen naar onze hotels. We komen erachter dat, dat nog niet zo gemakkelijk is als je er pas een aantal dagen bent. Met de kaart in onze hand zijn we er uitgekomen. Echter een paar dagen later viel het kwartje en begrepen we pas hoe de straten van San Francisco in elkaar zitten.
De stad bestaat uit een aantal heeeeeeeeeele lange hoofdstraten, zo lang dat je de naam van een zijstraat nodig hebt om te weten waar je bent in die straat. Ook zijn de straten enorm steil. Maar juist dat lange en dat steile maakt dat je soms dat je geweldig ver kan kijken! Van een afstand kan je soms de Golden Gate Bridge al zien, maar van dichtbij zie je pas hoe indrukwekkend groot hij echt is! Het is ook heel apart om te zijn hoe auto’s geparkeerd staan op die steile wegen!

In de tweede week heeft iedereen last van een “spraakgebrek”, waarschijnlijk omdat de grammatica die we geleerd hebben door ons hoofd spookt en we daarom meer nadenken over hoe we iets moeten zeggen. Dan maar naar de film, dan hoeven we alleen maar te luisteren ;-). Wat mij opvalt, is dat er, in het land van de reclame, helemaal geen reclame is in de film! Heel bijzonder!

Het aankomende weekend willen we met een groepje naar Yosemite National Park. Het is zo’n 6 uur rijden dus we gaan opzoek naar een verblijfplaats en een huurauto. Na 5 uur rijden komen we aan in onze Yurt, een Yurt is een Mongoolse tent, maar in dit geval voorzien van een koelkast, tv e.d. Hier slapen we met zijn vijven. Meer dan slapen kan je er niet, want alles wat buiten San Francisco ligt is behoorlijk warm en zelfs dat is nog zacht uitgedrukt! Maar ‘s avonds koelt het zo af, dat je prima kan slapen. Na nog 1 uur rijden zijn we in Yosemite en zien we watervallen, enorme hoogteverschillen, rivieren, hele grote dikke hoge bomen, super mooi!

Op zondagavond rijden we terug en komen aan in het inmiddels weer mistige, koudere San Francisco. Maar dat weet ik, na de hitte buiten de stad, inmiddels wel te waarderen.

De week daarop, is het voor sommige alweer de laatste week, zij gaan na 3 weken naar huis. Ik blijf nog een week. In die week wisselen we mailadressen uit, kopen souvenirs en genieten van de zon op Pier 39. Ik heb er een hoop logeeradressen bij, heel leuk! Maar aan alles komt een eind dus ook aan een maand San Francisco. Het is raar afscheid te nemen, wetende dat je avontuur samen is afgelopen. Iedereen stapt in zijn eigen vliegtuig terug naar huis. Ik had enorm veel zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien, maar eenmaal thuis had ik enorm veel heimwee naar dat wat 4 weken mijn thuis geweest was en de mensen die daarbij hoorde!

Mijn avontuur heeft er niet voor gezorgd dat ik nu precies weet wat ik wil, maar ik heb mijzelf wel beter leren kennen. Het is namelijk super leuk om met een internationale groep om te gaan, maar ook hard werken. Iedereen is verschillend en heeft verschillende ideeën en zo leer je veel over anderen maar ook over jezelf. Ik zal het nooit vergeten!

Groetjes,

Pascalle Vermeulen