Na het behalen van mijn VWO diploma besloot ik om ‘gewoon’ gelijk te gaan studeren. Helaas bleek mijn studie niet wat ik ervan had verwacht en ik stopte dan ook vrij abrupt na een maand met mijn studie. Wat nu? Ik had geen idee van wat ik dan wel wilde studeren en besloot om dan maar te gaan werken. Tijdens mijn werk begon het bij mij steeds meer te kriebelen om weg te gaan. Ik wilde dit tussenjaar niet alleen gewerkt hebben, maar ook iets heel leuks gedaan hebben! Omdat ik nog maar vrij kort de tijd had voor ik weer zou gaan studeren, wilde ik iets gaan doen wat ik in een korte periode zou kunnen doen en waar ik ook nog iets van zou leren. De keuze voor een taalreis was voor mij snel gemaakt. Ik heb Italiaans altijd een hele mooie taal gevonden en boekte al snel een taalreis Italiaans in Florence.

Op 4 mei vertrok ik met het vliegtuig naar Florence. Ik had er heel erg veel zin in maar was ook heel erg zenuwachtig. Op het vliegveld van Florence was het bloedheet. Ik weet nog dat ik zenuwachtig aan het kijken was naar welke bagageband ik moest lopen. Maar het vliegveld van Florence is zo klein dat er maar één bagageband is.Via Travel Active had ik een transfer geregeld naar het centrum. De chauffeur reed als een gek door het centrum en ik zag heel Florence in een half uur aan me voorbij trekken.

Gelukkig verbleef ik in een appartement midden in het centrum, in de straat Via del Porcellana. Dit is ook de straat waar Botticceli is geboren. Ik woonde hier met Katerina (een Zweeds meisje) en met Carla (een Spaans meisje). Met hen heb ik het ontzettend getroffen. We konden het eigenlijk gelijk heel goed met elkaar vinden. ’s Avonds liep ik met Katerina voor het eerst door Florence en ik verbaasde me er over hoe mooi deze stad is.

De talenschool, waar ook mijn huisgenootjes les hadden, ligt ook midden in het centrum. De eerste dag hadden we met alle nieuwe studenten een lunch in de tuin van de school. Ik schrok eerst van het feit dat er alleen Italiaans gesproken zou worden, ik sprak nog geen woord Italiaans! Maar de leraren zijn heel vriendelijk en praten heel langzaam en met handen en voeten begrijp je elkaar toch. Bovendien leer je de taal zo een stuk sneller.

Bij een standaard cursus heb je ’s ochtends les en ’s middags vrij. Omdat ik dus elke middag vrij was heb ik heel veel excursies gedaan die school organiseerde. Zo zijn we naar Venetië geweest, hebben we wijn geproefd in Chianti (tijdens de terugreis zat de hele bus vol met dronken Japanners) en zijn we naar het concert Pavarotti and Friends geweest in Modena. Dit laatste was echt een hoogtepunt. Hoe vaak krijg je nou de kans om Pavarotti, Bono, Eric Clapton, Lionel Richie, Queen, Laura Pausini en Andrea Bocelli in een avond te zien optreden? Het hele concert was echt geweldig en ik was zo blij dat ik dit kon meemaken.

Als we geen excursies hadden, gingen we naar het park, naar het strand van Viareggio of we keken tv. Over de Italiaanse televisie heb ik me echt verbaasd. Aangezien de helft van alle Italiaanse kanalen beheerst wordt door Berlusconi, zie je constant halfnaakte vrouwen in programma’s of hele macho programma’s. Ik hoorde ook van heel veel Italianen dat Berlusconi alleen maar premier is vanwege vriendjespolitiek en dat het grootste deel van de Italianen liever een andere premier zou zien. Wat dat betreft is Italië nog best een corrupt land, al heb ik daar in het dagelijkse leven verder weinig van gemerkt.

In juni ging ik weer terug naar Nederland. Ondanks dat ik Italië geweldig vond, was ik toch blij om weer thuis te zijn. Eigenlijk was het een hele lange vakantie geweest. Nu zou ik weer heel graag terug gaan naar Italië voor een langere periode, bijvoorbeeld voor een stage. Dat brengt wat meer structuur in je verblijf, en dat is iets wat ik tijdens mijn verblijf wel eens miste. Ik kan deze reis iedereen aanraden. Je ontmoet mensen uit de hele wereld, je leert een supermooie taal en je woont in een van de mooiste steden van Europa.

Dat had ik echt voor geen goud willen missen en het is voor mij een hele mooie herinnering!

Jolanda Verbraak