Juul op taalreis in Madrid

Juul (23) heeft altijd grote interesse gehad in talen en buitenlandse culturen. Afgelopen jaar heeft ze bij Travel Active haar afstudeeronderzoek gedaan. Na dit succesvol te hebben afgerond heeft zij zelf mogen ervaren hoe het is om met Travel Active naar het buitenland te gaan. Ze koos voor eenTaalreis Madridom in 2 maanden tijd goed Spaans te leren spreken. Inmiddels is Juul weer terug in Nederland en vertelt graag over haar ervaringen.

Waarom ben je een taalreis gaan doen?
“Ik ben een taalreis gaan doen omdat ik altijd al geïnteresseerd ben geweest in talen. Ook had ik net mijn HBO afgerond en wist ik nog niet of ik wilde doorstuderen. Al wist ik wel dat ik nog niet wilde gaan werken, haha. Ik heb het leren van talen altijd leuk gevonden en in mijn opzicht is het volgens van een goede talencursus nooit weggegooid geld. Daarnaast zocht ik naar een combinatie waarbij ik tijd voor mezelf zou hebben en even kon genieten, maar waarbij ik me tegelijkertijd ook nog met iets nuttigs bezig kon houden, waar ik iets van zou kunnen leren. Een taalreis was voor mij de ultieme combinatie.”

Welke cursus heb je in Madrid gevolgd en hoe heb je die ervaren?
“Ik heb een intensieve cursus gevolgd. Ik had elke dag 1 uur cultuurles en 4 uur taalles. Echter tijdens de taallessen kwam er ook veel cultuur naar voren wat ik erg leuk vond. Het ging niet alleen maar over grammatica maar je kreeg ook echt de kans om zelf te vertellen over je leven en de verschillen met thuis. De leraren waren geïnteresseerd en vroegen bijvoorbeeld wat je later wilde worden, wat je hebt gestudeerd en wat je bijvoorbeeld de avond ervoor of in het weekend had ondernomen. Voor je het in de gaten had was je echt in het Spaans aan het communiceren in plaats van alleen maar informatie in je op te nemen. De leraren die ik had vond ik echt geweldig. Ze konden niet alleen erg goed uitleggen maar leerden ons ook 'la lengua coloquial' oftewel de informele spreektaal die je nooit in lesboeken terug zou kunnen vinden en dat in combinatie met een goede dosis humor. Zo leerden we bijvoorbeeld ook veel uitdrukkingen en scheldwoorden, die Spanjaarden nogal veel gebruiken. Ik heb tijdens mijn studie veel taallessen gehad, maar nog nooit heb ik tijdens deze lessen geleerd hoe je in de desbetreffende taal met bijvoorbeeld je beste vrienden praat. Dan zeg je bijvoorbeeld niet zo snel 'Hallo, hoe gaat het? Wanneer gaan we uit? Mooie schoenen!', maar eerder 'Hey, hoe is 't? Wanneer gaan we stappen? Vette schoenen!'”

Hoeveel geld gaf je gemiddeld per week uit?
“Per week gaf ik gemiddeld 80 tot 100 euro uit. De boodschappen waren erg goedkoop bij de welbekende 'Dia' supermercado die ook bij mij om de hoek zat. Daarnaast is het tapas eten en borrelen over het algemeen ook erg goedkoop, ligt er natuurlijk wel aan waar je heen gaat. Zo kan een biertje op een terras 1 euro kosten maar in een discotheek 7 euro, nogal een groot verschil dus.”

Wat heb je naast de taalcursus nog meer gedaan en welke activiteiten kun je echt aanraden?
“Naast de taalcursus heb ik veel buiten de deur gegeten. De Spaanse cultuur bestaat echt uit na het werk samen een biertje doen en wat tapas eten met je vrienden. Vanwege het aangename klimaat leven de Spanjaarden veel meer buiten dan wij Nederlanders bijvoorbeeld doen. Ook ik heb heel wat tapas gegeten en cervezas gedronken. Daarnaast heb ik natuurlijk de culturele bezienswaardigheden van Madrid bezocht zoals het Museo del Prado, el Palacio en het Retiro park. Ik ben vaak naar Erasmus feestjes geweest voor de leuke internationale sfeer en ik was lid van een Intercambio Facebook pagina. Via deze pagina heb ik een aantal keren met mensen afgesproken die bijvoorbeeld Spaans zijn en Engels wilden leren zodat we onze kennis aan elkaar uit konden wisselen. Een echte aanrader is om de stad te verkennen door middel van een fietstour. Luis was onze gids, een Spanjaard die zelf 10 jaar in Nederland heeft gewoond, ook Nederlands spreekt en veel van de cultuur afweet. Maar het is uiteindelijk een echte Madrileño (inwoner van Madrid) en wist dan ook erg leuk te vertellen over de cultuurverschillen, geschiedenis en tradities van Madrid.”

Heb je het Spaanse taalniveau bereikt dat je had verwacht?
“Ik heb het Spaanse taalniveau dat ik had verwacht zeker bereikt. Dan heb ik het eigenlijk vooral over het feit dat ik durf te praten in het Spaans, ook al is het natuurlijk niet perfect. Ook met mijn klasgenootjes praatte ik Spaans om het zoveel mogelijk te oefenen en omdat sommigen niet zo goed Engels konden bijvoorbeeld. Op deze manier gaat het natuurlijk nog sneller! Ik ben van plan om komend jaar een paar maanden naar Zuid-Amerika te gaan om te reizen maar ook zeker om mijn Spaans te gaan gebruiken. Ik denk dat ik met mijn niveau nu wel een aardig eindje kom.”

Zou je anderen aanraden deze taalreis met Travel Active te maken?
“Ik zou anderen zeker aanraden deze taalreis met Travel Active te maken. Het liefst zou ik het zelf nog een keer overdoen! Ik heb echt een super tijd in Madrid gehad en ik heb er ook veel van geleerd. Travel Active is een betrouwbare organisatie. Het is dat ik zelf gelukkig geen problemen heb gehad, maar ik weet zeker dat als dit wel het geval was geweest ze voor me klaar stonden. Het team van Travel Active heeft me van tevoren goed geadviseerd en ze hebben me alle informatie die ik nodig had gegeven.”

Tot slot als je terugkijkt: waar heb je het meeste van geleerd?
“Ik heb het meest geleerd van het alleen naar een 'onbekende' plek gaan, daar jezelf zien te vinden/redden en nieuwe vrienden leren maken in een andere taal en cultuur. Zonder je vertrouwde leventje, vrienden en familie om je heen word je een stuk zelfstandiger en leer je veel in korte tijd. De lessen hebben natuurlijk veel bijgedragen aan mijn Spaanse skills, maar ook het leven in Madrid zelf heeft er veel aan bijgedragen. Je leert uiteraard nergens zo snel een taal als in het land waar de taal eigen is.”

De ervaringen van Lisa in Cambridge

Lisa (19) is afgelopen jaar op taalreis geweest naar Cambridge, Engeland. Ter voorbereiding van haar Cambridge examen, heeft zij 10 weken lang een Engelse taalcursus gevolgd. Begin dit jaar is Lisa terug gekomen en wij spraken een zeer enthousiaste Lisa, die naar eigen zeggen een fantastische en leerzame tijd heeft gehad in Engeland. We delen de ervaringen van Lisa op de talenschool in Cambridge daarom graag door middel van het interview dat we met haar hadden.

Welke cursus heb je in Cambridge gevolgd en hoe heb je die ervaren?
'Ik heb een examen voorbereiding gedaan voor CAE en CPE, omdat ik een officieel Cambridge certificaat wilde behalen. Deze heb ik namelijk nodig voor mijn vervolgopleiding. Bovendien wilde ik een uitdagende cursus volgen die ook nog eens goed op mijn CV staat.
De cursus is ontzettend goed bevallen! Hele goede voorbereiding, bekwame & bevlogen docenten en een hele fijne leeromgeving op goed niveau. Top!'

Waarom koos je voor Cambridge en welke activiteiten kun je echt aanraden?
'Ik wilde graag Engels leren met een Brits, i.p.v. Amerikaans accent, omdat ik dat veel mooier vind. Ik was bang in Londen te verdrinken in zo\'n grote stad, dus ik koos voor iets kleiners. Cambridge leek me daarom een leuke stad en niet ver van Londen.
De talenschool organiseerde verschillende activiteiten. Ik heb aan een aantal activiteiten op school meegedaan, zoals scones maken en filmmiddagen. Erg leuk! Het is zeker aan te raden om in Londen naar een musical te gaan. Zelf ben ik helaas niet geweest, maar mijn vrienden waren super enthousiast over de organisatie en de shows.

Heb je het Engelse taalniveau bereikt dat je had verwacht?
'Absoluut! Zelfs meer dan dat. Al gauw bleek het CAE niveau iets te makkelijk en wilde ik het niveau hoger, CPE, gaan doen. Ondanks dat de school geen CPE klas had werd ik goed begeleid, o.a. met extra huiswerk en oefen toetsen. Zo heb ik toch het CPE examen kunnen maken.
Mijn verblijf bij een gastgezin is fantastisch bevallen en heeft ervoor gezorgd dat ik het echte Engelse accent heb aangeleerd. Ik ben hierdoor zoveel sneller vooruit gegaan een heb 1000 nieuwe uitdrukkingen geleerd. Bovendien was het een hele leuke 2e familie.'

Wil je meer weten over de ervaringen van Lisa? Bekijk dan ook de reismee die zij tijdens haar reis bijhield. Meer informatie over de taalreis die Lisa heeft gedaan vind je hier.

Sandía-sandía-sandíaaaaaaaaaa in Nicaragua

En toen was het alweer voorbij. Twee maanden waar ik zo lang naar had uitgekeken, zo, pats boem, voorbij. Voordat ik weg ging dacht ik dat ik wel ongeveer zou weten waar ik zou belanden, in wat voor land, stad, cultuur, en natuurlijk woonsituatie. Toen de chauffeur Bosco mij bij mijn gastgezin bracht om 11 uur \'s avonds en ik om me heen keek en alle gekleurde huisjes zag, de latino muziek van de levendige straat naast de mijne hoorde en mijn lieve moeder-Theresa gastgezin-moeder Lotty naar buiten kwam, realiseerde ik me nog niet echt waar ik nou eigenlijk aan begonnen was.

De volgende dagen waren een beetje onwennig, maar zeker niet vervelend, ondanks de taalbarrière. Ja, geen Spaans spreken voordat je 2 maanden naar Midden-Amerika vertrekt is misschien niet het slimste wat je kan doen, maar het is mogelijk: I\'m the living proof! De school Casa Nica is super, de leraren en leraressen hebben mij snel gered van mijn communicatieproblemen en na twee weken kon ik een redelijk gesprekje voeren met mijn gastgezin. Hoewel ik nog zeker geen vloeiend Spaans spreek, kon ik na de 4 weken taalschool min of meer alles begrijpen wat mensen tegen me zeiden en een redelijk antwoord geven, al zocht ik nog vaak naar woorden. Ik kon gesprekjes met mijn gastgezin voeren en leerde zo dat Lotty geboren en getogen was in Granada, ze 6 broers en zussen had en ze graag luisterde naar muziek uit de jaren zeventig en tachtig. Één ding wat ik nooit zal vergeten en wat me erg ontroerde was het moment dat ze voor de tv ging zitten, op de groene plastic stoel met haar schortje om en geconcentreerd probeerde mee te zingen met The Eagles en Bon Jovi. Dat moment waarop ze daarna naar me toekwam en zei: Alleen daarom zou ik Engels willen leren Emma-Maria (de naam die ze mij na 2 weken had gegeven, ik voelde me altijd een beetje bezwaard om te vragen waarom), om te weten wat ze zingen, waarover de liedjes die ik zo mooi vind, gaan. Het besef dat ik meer had verstaan van de Engelse zinnen die tot mijn oor kwamen terwijl ik mijn huiswerk maakte aan tafel dan zij, terwijl ze ervoor zat en zich er volledig op concentreerde, was een schoolvoorbeeld van het begrip reality check.

De taalschool zorgde ook af en toe voor activiteiten voor de middag, zoals een boottochtje naar Las Isletas (de 365 eilandjes die voor de kust van Granada liggen) en verder was er ook wifi op de school, wat natuurlijk wel heel prettig was.

Ik had al snel vrienden gemaakt; nu kon het avontuur dus echt beginnen. Het eerste weekend bestaat uit het beklimmen van de Mombacho, de 1300 meter hoge vulkaan die Granada uit de wind houdt. Vervolgens volgt het zwembad van Hotel Spa Granada, waar je heerlijk tussen de palmbomen kunt relaxen en zwemmen. Wel oppassen voor de huiseenden met hun blauwe poten en oranje snavels, die zijn niet zo schattig als ze eruit zien. Er volgen een weekend San Juan del Sur om te feesten, surfen, relaxen en genieten van de ondergaande zon in de oceaan met alle kleine vissersbootjes waarvan je alleen het silhouet kon zien, en een weekend León, net als Granada een koloniale stad maar dan 3 uur naar het noorden voor het vulkaanboarden, een activiteit die op nummer twee van CNN\'s \'\'Thrill seeker\' s bucket list\'\' staat. En terecht.

Het weekend erna is toegewijd aan het vulkaaneiland in het meer van Nicaragua: Ometepe, wat twee bulten betekent. Zodra we het eilandje zagen liggen vanuit ons houten veerbootje begrepen we meteen waarom het zo heette: Het eiland bestaat uit twee vulkanen met een strookje bos en strand eromheen en een weg die rondom gaat die helaas nog niet helemaal af is waardoor het noordelijkste stukje van het eiland nog onbegaanbaar is. Zeker een bezoekje waard, al is het maar om een drankje te drinken in een cafeetje, wat daar inhoudt een strodakje op vier palen waar ze een plastic stoeltje voor je van een stapel pakken als je zegt dat je wat wilt drinken. En je krijgt de eigenaar meteen als gezelschap erbij. Vervolgens ging ik, inmiddels met een veranderde vriendengroep, weer terug naar León, maar dit keer niet om de stad te bezoeken maar om te kamperen op dichtbijliggende vulkaan Télica. Met twee gidsen, 4 tenten, 4,5 liter water per persoon, en ieder een eigen slaapzak, allemaal op onze rug, afgezien van de gidsen uiteraard, begon onze vrolijke klim naar de krater en ons kampeerveldje 15 minuutjes verderop. Rond een uur of zes hadden we onze slaapplaats bereikt en werd het tijd om de zonsondergang te bekijken vanaf een vulkaan midden in de bush bush: een uitzicht waarbij je de lichtjes van León een voor een aan ziet springen, omringd door bergen en vulkanen, met daarachter de oceaan waar de oranjerode zon langzaam in verzonk. Na het opzetten van de tenten werd het tijd om weer de krater op te klimmen, helemaal naar het randje. Daar staat dus geen hek of andere omheining, je zou er zo in kunnen lopen. Dat is, als de rode gloed, warmte, zwavellucht en het borrelende geluid van kokend lava je nog niet genoeg hebben gewaarschuwd om rechtsomkeert te maken. In ons geval was dat precies waar we voor kwamen, en dus lagen we met zijn tienen op onze buik, met onze hoofden over de rand om met onze eigen ogen te zien of lava er echt zo uitzag zoals in de boeken en films. Magisch.

Dat ze in Nicaragua wel van een feestje hielden waren we al achter gekomen tijdens het feestje dat de school voor ons, de drie (op dat moment enige) Nederlandse studenten, organiseerde omdat het onze laatste dag was. Geheel in Latijn-Amerikaanse traditie inlusief piñata, wat verdraaid lastig blijkt te zijn. Echter, ik was wel verrast om te horen dat er op het eerder genoemde eiland Ometepe een festival georganiseerd werd, het zogenaamde Magmafest: End of the world festival. Want ja, het festival vond plaats op de beruchte 21 december 2012. En een betere viering van het niet-einde van de wereld had ik me niet kunnen wensen, overal lichtjes, muziek, lachende mensen, voetafdrukken in het zand, dansend op de muziek in de golven, en simpelweg kijken naar een van de mooiste zonsondergangen die ik in mijn hele leven heb gezien. Waarna een geweldig feest tot in de late uurtjes volgde. Een mooi laatste weekend in Nicaragua.

Vrijwilligerswerk!
Natuurlijk moest er tussen de ene zaterdag en de andere ook gewerkt worden, iets wat ik ook met heel veel plezier heb gedaan. Bibliotheek en jeugdopvangcentrum Puedo Leer was erg blij en dankbaar voor mijn hulp, en de buurtkinderen die elke dag kwamen (vrijwel altijd dezelfde) vonden het geweldig als ze zagen dat ik er weer was om boekjes voor te lezen, kerstversieringen te maken, spelletjes te spelen en hier en daar wat Engelse woordjes aan ze te leren. Iets wat mij altijd blij maakte en tot op de dag van vandaag intrigeert: de kindjes die niks hebben maar altijd een lach op hun gezicht hebben en zorgen dat deze doorgegeven wordt.

Nog zoveel andere dingen zou ik hier kunnen opschrijven, mijn verhuizing van mijn gastgezin na de 4 weken taalschool naar het vrijwilligershuis voor de rest van mijn tijd in Granada, de manier waarop ik met mijn huisgenootjes Kerst vierde met kleine cadeautjes, veel eten en een geïmproviseerde kerstboom, de markt van Granada met zijn duizenden kraampjes gemaakt van schroot, de huis-aan-huis-verkopers die hier geen surround systeem 3000D aanbieden maar simpelweg ananassen en papaya\'s en sandía, het enige wat ik niet mis, de catcalls en het gefluit van elk mannelijk wezen tussen de 4 en de 80, iets wat je aan den lijve moet ondervinden voor je echt snapt wat er zo vervelend aan is. Een prima excuus voor een reisje Nicaragua, niet?

Brianda op taalreis naar Madrid

Zaterdagochtend werd ik om 2.30u verblijd door het geluid van mijn wekker. Daar gaan we dan! Vergezeld door het afscheidcomité, wat dit keer bestond uit Roan en Soraya (Davy had zich helaas verslapen), op naar Rotterdam waar ik om 7.00u de lucht in ging. Nog voor half 10 stond ik op Spaanse bodem. Heerlijk! De kriebels in mijn buik die ik de dag ervoor voelde, waren gelijk weg. Vastberaden ging ik op weg naar het adres waar ik de sleutel van mijn gedeelde appartement op kon halen. Ik had van te voren helemaal uitgezocht hoe ik vanaf de metro moest lopen en ook hoe ik vanaf het afhaaladres naar het appartement kon komen. Beetje jammer dat het miezerde en alle straten uiteraard omhoog liepen, maar ging gelukkig het maar om een paar honderd meter en waren de adressen gemakkelijk te vinden. Bij het appartement werd ik verwelkomt door Ana, de schoonmaakster die elke zaterdag hier de gemeenschappelijke ruimtes schoonmaakt. Ze was nog bezig met het klaarmaken van mijn kamer, dus ik moest even wachten. Verder dacht ik dat er niemand thuis was, maar er bleken een aantal nog op bed te liggen. Dat heb je met studenten he ;). Na mijn koffer uitgepakt te hebben, meteen maar even boodschappen gedaan, om vervolgens in coma op mijn bed neer te ploffen. Anderhalf uur slaap is echt te weinig. Ik zeg: Lang leve de siësta! Eenmaal uit mijn slaap ontwaakt, kon ik maar aan één ding denken: het is zaterdagavond, dus vamos a bailar! Snel een douche gepakt en hop, daar ging ik we alweer. Al slenterend door de straten, vergezeld door flashbacks, herinneringen, maar zeker ook nieuwe indrukken (en de bijbehorende verbazing), had ik ineens het gevoel alsof ik hier alweer veel langer was. Ja, ik voelde me gelijk weer thuis. It feels good to be back!

Mijn huisvesting.

Ik woon in een appartement met 4 andere studenten: 1 Taiwanees en 1 Chinees (ik voel me thuis, haha), 1 Finse en 1 Braziliaanse man. Één kamer is nog leeg. Ik moet zeggen dat het bijzonder rustig is hier. Iedereen is vrij op zichzelf, zit veel op zijn eigen kamer en tot nu toe leeft het alleen 's avonds wat meer. Ik vind het prima! Ik ben benieuwd of het zo rustig blijft, want studenten komen en gaan hier aan de lopende band. Met de Braziliaan spreek ik Spaans: ‘Als je Spaans wilt praten, kom naar me toe, ik moet oefenen!' Met de meiden spreek ik Engels. Die heb ik overigens bij onze ontmoeting zwaar geïntimideerd door me voor te stellen en ze van alles te vragen in het Spaans. Bijzonder wel dat ze gewoon niet gelijk aangeven dat ze pas net zijn begonnen met Spaans en ik ze eerst onderling Engels moet horen praten om daar hoogte van te krijgen ;). Haha, ik vond ze al zo afstandelijk overkomen!

Mijn kamer is klein, maar fijn! Ik schrok wel even van de twee bedden die er staan, aangezien ik een eenpersoonskamer heb besteld. Uiteraard heb ik dit gelijk even gecheckt, maar ik hoef niet bang te zijn: er komt niemand bij. Gelukkig maar, want mijn kamer is zo voor in mijn eentje echt bijna perfect (ik mis alleen een nacht- of bureaulampje en een spiegel ahaha), alleen voor twee personen zou die echt veel te klein zijn. Ik moet er echt niet aan denken. Maar zoals ik al zei, ik hoef nergens bang voor te zijn en nu kan ik dat lege bed lekker gebruiken om mijn spullen op te gooien als ik binnenkom ;). Oh trouwens, dikke vette meevaller is dat we gewoon draadloos internet hebben hier in het appartement! Deze heb ik na 2 dagen stoeien aan de praat gekregen ook nog! Echt heel relaxed, ik ging er namelijk vanuit dat dit er niet zou zijn!

Over de ligging van het appartement heb ik ook niks te klagen. Zo'n beetje 20 minuten lopen en ik sta op de Gran Vía, down town Madrid! Ik woon ook erg dichtbij de taalschool, 10 minuten lopen ongeveer. Je ziet hierdoor dat er veel meer studentenappartementen in deze buurt gevestigd zijn, wat inhoudt dat ik, in tegenstelling tot vorig jaar, hier bij lange na niet de enige buitenlandse ben die hier door de wijk wandelt.

Terug de schoolbanken in.

Maandagochtend werd ik om 8.30u op school verwacht voor een niveautest. De niveautest bestond uit een schriftelijk deel en een hele korte mondeling. Geen idee of ik het goed heb gedaan, want je krijgt geen uitslag of terugkoppeling. De test is meer om de docenten inzicht te geven in wat je niveau is. Gelijk na de test begon gelijk mijn eerste les. Ik zit in een klas met 4 andere studenten: 1 Nederlandse, 2 Zwitserse (eentje uit het Franstalige en eentje uit het Duitstalige deel) en tot slot een Fransman. Elke dag heb ik 2 lessen van 2 uur (van 9.30u tot 13.30u), gegeven door twee dezelfde docenten. Er wordt elke dag een beetje huiswerk opgegeven, maar daarnaast wordt er van je verwacht dat je sowieso thuis oefent en je voorbereid op je examen. De motivatie ligt op dit moment nog erg hoog (scheelt dat het weer ook nog niet zo bijzonder is), dus al twee dagen lang heb ik in de namiddag achter mijn bureautje netjes zitten studeren.

En zo was het alweer dinsdagavond half 9. Mijn maag begint licht te knorren, dus ik ga mezelf van avondeten voorzien. Even een bodempje leggen, want ik ga zo toch nog maar even een dansje wagen...

Liefs, Brianda xx

P.s. Ik zal snel foto's plaatsen van het appartement en zo! Het is dat ik echt nog niks aan foto's heb gemaakt, maar goed, met de Japanner in mij gaat dat heel snel vast en zeker goed komen;).

Column: Anke op Taalreis in New York (Laatste week)

Hee Allemaal!!!

Hoe gaat het met jullie? Mijn laatste weekje NY is voorbij gevlogen.. Als je weet dat je aankomend weekend naar huis gaat, plan je je week toch anders in. Wat wil ik nog allemaal doen voordat ik naar huis ga? Wanneer zal ik mijn spullen pakken? Heb ik alle cadeautjes bij elkaar? De laatste week blijkt al snel veel te kort!

Mijn laatste schooldag was erg gezellig. We hebben nog een hoop e-mail adressen uitgewisseld en facebook-vrienden gemaakt. Ook moesten we een enquête invullen over school, de accommodatie en je reisbureau. Gelukkig kon ik overal positieve dingen schrijven. Vooral mijn leraar was top. Hij was erg grappig en positief, zorgde ervoor dat iedereen meedeed aan de discussies en corrigeerde ondertussen wel je grammaticale of uitspraak fouten.

Vrijdagavond en ik samen met een paar meiden van school de kroeg in gedoken voor de laatste NY-cosmo’s. Erg lekker en dankzij happy hour helemaal niet duur!Het werd een supergezellige avond, met heel veel leuke foto’s.

Toen we naar huis wilden bleek helaas dat de metro het laatste stuk niet reed in verband met werkzaamheden. Er reden pendelbussen die op alle stations zouden stoppen. Althans, dat was de bedoeling. Bij sommige haltes riep de buschauffeur de halte zo laat om, dat mensen te laat waren om te drukken! We zijn dus maar een halte eerder uitgestapt, zodat we ook zeker op tijd de bus uitkonden en niet per ongeluk midden in Harlem belanden.

Zaterdag ben ik mijn koffers gaan pakken. Stiekem erg veel werk, want na 5 weken heb je je kamer toch behoorlijk ingericht met jouw spullen. En het is moeilijk om zonder weegschaal in te schatten hoeveel je koffer weegt, terwijl dat voor het vliegveld natuurlijk wel belangrijk was. ’s Avonds heb ik met mijn kamergenootje wat eten gehaald en hebben we in de tv-kamer gezellig gekletst. En toen maar vroeg naar bed, want zondag werd een lange dag! ’s Ochtends heb ik afscheid genomen van mijn kamergenootje en haar nog blij gemaakt met mijn waskaart en kortingsbonnen die ik verzameld had. Een jongen van school zou dezelfde dag ongeveer hetzelfde tijdstip vliegen, dus gelukkig konden we samen naar het vliegveld. We besloten om maar gewoon met de metro te gaan, want hoewel het een heel gesjouw was om bij het station te komen, was het natuurlijk wel de goedkoopste oplossing. En de verbinding is erg goed! Op het vliegveld hebben we samen geluncht waarna we allebei naar onze eigen terminal moesten. Alles bij elkaar heb ik de laatste drie dagen van heel wat mensen afscheid moeten nemen.

De vlucht was weer prima. Ik vloog NY-tijd ’s avonds, maar in Nederland was het inmiddels al nacht, dus ik heb toch maar geprobeerd wat te slapen.

Op het vliegveld stonden mijn ouders en mijn vriend me al op te wachten. Ik was superblij om ze weer te zien! Wel was ik super moe van de reis en een beetje dutten in het vliegtuig was toch niet echt voldoende. Thuis werd ik lekker verwend met heerlijk Hollands eten in normale porties. Ik heb wel nog een dag of 4 een behoorlijke jetlag gehad, maar het is toch grappig hoe snel je thuis weer went. Na een halve dag lijkt NY alweer heel ver weg.

Al met al was het een top reis. Het was een ervaring om nooit te vergeten. New York is een super stad, waar zoveel te zien en te doen is dat je nooit uitgekeken raakt. Hopelijk kan ik dan ook snel een keertje terug!

Dikke kus Anke

Column: Anke op Taalreis in New York (week4)

Hoi allemaal,

Wat gaat de tijd toch snel! We zijn gewoon alweer een druk en vol gepland weekje verder. Het was een hele leuke week waarin ik van alles heb gedaan! Donderdag begon de New York Fashion week. Samen met twee meisjes van school ben ik naar Lincoln Center gegaan, waar s avonds de opening zou zijn. Er was behoorlijk wat pers aanwezig en gelijk al zagen we Ellen DeGeneres een introductiepraatje voor de camera houden. Helaas bleek dat achteraf het meest spectaculaire wat we te zien zouden krijgen, dus na een aantal uurtjes verkleumd buiten wachten zijn we maar een lekker warm restaurantje ingedoken.

Vrijdag kregen we een soort van tweede kans, want het was Fashions Night Out. Door de hele stad waren er in winkel evenementen. Er was live muziek, kortingsacties en heel veel celebrities. Vrijdag hadden we meer geluk en we hebben heel wat bekende mensen gezien. Om er een paar te noemen: P. Diddy, Tommy Hilfiger, Adriana Lima, de Nederlandse Doutzen Kroes, Victoria Beckham, Kanye West en Nicole Richie. En toen we net hadden besloten dat het een hele leuke avond was, maar dat het tijd werd voor wat te eten en te drinken, zagen we buiten Heidi Klum nog net voor ons uit lopen! Dat maak je in Nederland natuurlijk niet zo snel mee!

Zaterdagochtend heb ik de trein naar Long Island gepakt. Een nicht van me is getrouwd met een Amerikaanse man en woont al een aantal jaartjes met man en kinderen vlak bij New York. Nu ik dus hier ben is het dus super leuk om een weekendje op familiebezoek te gaan. Het trein-systeem is heel makkelijk, dus ik had het snel gevonden. Wel had ik bijna een duur peak (spits) kaartje gekocht, maar een Amerikaanse man zag dit en zei dat ik op zaterdag geen spits kaartje nodig had. Dus dit scheelde me weer een aantal dollars J. ’s Middags ben ik samen met mijn nicht en haar oudste dochter van 5 naar een verjaardagsfeestje geweest. Echt Amerikaans, in een afgehuurde hal vol met luchtkussens en stormbanen genaamd ‘Bouncing and Sliders’ en na afloop pizza and lemonade. Heel wat anders dan de Nederlandse speurtochten en frietjes. Maar ik weet niet wat voor de kinderen leuker is,.. Later zijn we nog even lekker naar het strand geweest. Uitwaaien en zonnen onder het oog van de lifeguards.Zondagochtend kreeg ik een lekker Nederlands ontbijt, met boterhammen met Gouda kaas en hagelslag en een gekookt eitje! Oeh, wat heb ik dat gemist, haha! Na het ontbijt zijn we naar de Bronx Zoo gegaan. Gek om te zien dat zo’n mooie grote dierentuin midden in een wijk ligt waar veel tralies voor de ramen hebben. De kinderen vonden het natuurlijk super leuk en ik zelf ook!

Toen ik weer terug in het appartement was, was mijn nieuwe kamergenootje ook al gearriveerd. Mijn vorige kamergenootje was 2 weken geleden al naar huis gegaan, dus ik heb 2 weekjes het rijk voor me alleen gehad. Het was dus even spannend wie mijn nieuwe kamergenootje zou worden, maar gelukkig is ze heel aardig en we hebben al gezellig zitten kletsen.

Nu is mijn laatste weekje op school alweer begonnen. De komende dagen ga ik dus nog maar even snel alle dingen doen die nog op mijn lijstje staan. Zo ben ik vandaag even langs het huis van Carry Bradshaw uit Sex and the City gelopen. En ik moet natuurlijk nog cadeautjes kopen voor als ik thuis kom, wat trouwens makkelijker gezegd dan gedaan is, want er is zoveel keus dat je gewoon niet meer weet waar je moet beginnen met zoeken! Dus dat wordt nog even shoppen, vervelend hè. Nog maar eventjes genieten van deze week, want voor ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig.

Column: Anke op Taalreis in New York (week3)

De derde week van mijn New York trip zit er alweer op en dat betekent dat ik alweer over de helft van tijd in New York ben! Je kan ook in New York echt merken dat het het einde van de zomer is. Veel Europeanen op school gaan terug naar huis, omdat in de meeste Europese landen het nieuwe schooljaar bijna begint. Maar gelukkig zijn er nog genoeg leuke Europeanen over om mee af te spreken!

Afgelopen week heb ik een aantal toeristische dingen gedaan. Zo ben ik met een jongen en meisje van school “on top of the rock” geweest. Dit is het dak van het Rockefeller center van waar je een super uitzicht hebt over Manhattan. Veel toeristen kiezen voor het Empire State Building, maar wij hadden ons laten vertellen dat het uitzicht over Central Park veel beter te zien is vanaf Rockefeller. We zijn vlak voor zonsondergang naar boven gegaan zodat we de stad in daglicht en na zonsondergang konden zien. Super mooi met al die lichtjes!

Ook ben ik samen met een andere jongen van school over de Brooklyn Bridge gelopen. De trip zelf stelde niet zo voor, maar het is toch iets wat je perse gedaan wilt hebben als je in New York bent! Het mooiste was wel toen we aan de overkant waren en vanaf Brooklyn Heights een super uitzicht hadden over Manhattan.

Samen met een aantal schoolgenootjes ben ik ook op stap geweest. Het is even zoeken naar leuke barretjes (als je niet oplet betaal je zo $15 voor een cocktail), maar als je zoekt naar de happy hours is het stappen hier helemaal niet duur! En wat voor ons erg vreemd is, maar ook weer typisch New York, is dat wanneer je na het stappen laat naar huis gaat (zeg rond half 5), het gewoon druk is in de metro! Een zitplaats is zelfs midden in de nacht niet gegarandeerd. En het zijn niet alleen jonge mensen die op stap zijn geweest, je ziet rond die tijd ook nog gewoon kinderen en ouderen in de metro.

Eten in New York blijft wel apart. Je kan hier overal eten krijgen, duur en goedkoop, mega vet of juist super ‘organic’, maar het is dus wel altijd even zoeken. Wel kan je echt overal Sushi krijgen. In tegenstelling tot in Nederland is dat hier juist helemaal niet duur en het is natuurlijk gezond en lekker! Sushi is dan ook mijn favoriete gerecht en samen met een meisje uit Zwitserland heb ik New York omgedoopt tot Sushi town.

Het blijft grappig om te zien dat ze New York regelmatig gebruiken als filmset. Je ziet het natuurlijk op tv en in films, maar als je hier door de stad loopt zie je ook regelmatig een filmset. Ze sluiten dan een klein stukje straat af maar meestal kan je vanaf een afstandje wel gewoon meekijken. En dat levert natuurlijk soms leuke foto’s op. Ik ben benieuwd of ik de momenten ook herken wanneer ik ze daadwerkelijk op tv zie!

Het weer was afgelopen week weer super. Dus in de vrije uurtjes na school heb ik lekker een aantal keer in het park gezeten. Samen met mensen van school gezellig een ‘take-away’ eten, of gewoon alleen met een boek relaxen. Het was wel even spannend of orkaan Earl New York zou raken, maar gelukkig bleef het bij een stevige wind en metershoge golven.

Dit weekend is het Labour Day. Officieel is dit alleen maandag, maar de Amerikanen vieren dit het hele weekend. Wat ze precies vieren weet ik niet, maar de meeste zien het laatste lange weekend van de zomer waarin ze bijvoorbeeld gaan barbecuen met familie. In New York blijkt Labour Day vooral een weekend waarin je kan discount shoppen! Overal worden flyers uitgedeeld waarmee je korting kan krijgen. Maandag zijn er in de grote warenhuizen of bij de grote winkelketens nog extra afprijzingen. Samen met twee meisjes van school ga ik met de bus naar een outlet center in New Jersey. Het is een outlet center in American Size, dus we hebben ons voorgenomen om van tevoren met een plattegrond een planning te maken waar we die dag allemaal heen willen. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn!

Tot de volgende week!

Groetjes Anke

Column: Anke op Taalreis in New York (week2)

Mijn tweede schoolweek zit er alweer bijna op. Deze week hebben we een ander onderwerp dan vorige week en een sinds dinsdag zitten er een aantal nieuwe mensen in onze klas. Gelukkig hebben we na school en in het weekend genoeg tijd om de stad in te gaan.

Zaterdag ben ik samen met een meisje van school gaan winkelen. Daarna hebben we een take-away lunch gekocht en zijn we naar Central Park gegaan. Het weer was super, dus we konden lekker in het gras relaxen. ’s Avonds ben ik met een aantal klasgenootjes gaan eten bij een Koreaans restaurant. New York blijkt echt een wereldstad, want ik eet elke dag bij een restaurant uit een ander deel van de wereld. Van Spaans tot Japans en van Italiaans tot Mexicaans. En het is elke keer weer afwachten wat je krijgt. Sommige restaurants, zoals de meeste Thaise restaurants aan 9th avenue zijn van goede kwaliteit voor weinig geld. Maar de restaurants rondom Times Square zijn vrij duur in vergelijking met wat je krijgt.

Na het eten ben ik met mijn klasgenootjes de kroeg ingedoken voor mijn 1^e NY cosmopolitan. Super lekker en goedkoop!

Vanaf zondag was het weer helaas slecht. Het heeft van zondag tot en met woensdag bijna de hele tijd geregend, dus wat kun je dan doen? Veel restaurantjes en warenhuizen in!

Dinsdagmiddag ben ik samen met een jongen en meisje van school naar het WTC terrein geweest. Het is raar dat je in eerste instantie niets ziet van de aanslagen van 11 september. Het is gewoon één grote bouwput, waar ze bezig zijn een gigantische nieuwe wolkenkrabber te bouwen. Wanneer je verder kijkt zie je wel op plaatsen foto’s en memorials hangen. Ook stonden er op verschillende plaatsen gidsen die groepen toeristen de verhalen rond 11 september vertelden. Vlakbij de plaats waar de Twin Towers stonden is de St. Pauls Chapel. Deze kapel werd na de aanslagen een plaats waar de reddingswerkers en vrijwilligers konden eten en slapen. Nu is het een gedenkplaats. Het is erg indrukwekkend om de foto’s van de slachtoffers te zien en de verhalen en briefjes van nabestaanden te lezen.

Dinsdagavond leek het wat op te klaren, dus we besloten de Brooklyn Bridge op te gaan. Maar nadat we wat hadden gegeten, begon het weer behoorlijk te regenen (oftewel het regende gewoon super hard!). De wandeling over de Brooklyn Bridge komt dus een andere keer!

Woensdag was het weer nog steeds niet beter, dus samen met een klasgenootje ben ik naar de film geweest. De bioscoop was niet alleen groot, het was New York en Times Square groot! Ik geloof dat er 25 zalen waren, dus we hebben twee keer de weg naar onze zaal moeten vragen! Bij een film hoort natuurlijk frisdrank en popcorn. We bestelden “two small soda’s” en “a small popcorn”. Check op de foto wat de Amerikanen bedoelen met ‘small’!!

Groetjes,
Anke