Een geslaagde taalcursus

Drie zeer geslaagde weken!
Drie weken naar Granada (Zuid-Spanje) om een taalcursus te volgen. “Alleen?” vragen mijn vriendinnen. “Ja, tuurlijk!” zeg ik. “Ik ga dáár mensen ontmoeten.” En dat heb ik gedaan!

Op 4 juli vertrek ik met het vliegtuig naar het zuiden, waar ik vervolgens drie weken in een gastgezin woon en naar school ga. Voordat ik vertrok had ik in Nederland Spaans geleerd op de middelbare school, maar ik wilde écht Spaans leren spreken. En dat is ook de reden dat ik ervoor heb gekozen in een gastgezin te gaan. Zo moest ik niet alleen op school Spaans spreken, maar óók als ik ’s middags thuiskwam.

De eerste dag, moe van het vliegen en een lange rit in de auto stap ik bij het Spaanse echtpaar binnen dat meteen volop tegen me begint te kletsen. “Hola, como estas?” En een heel verhaal over mijn kamer en de sleutel die ik krijg. Gelukkig woont er ook een Amerikaans meisje (Stefanie) die het me nog een keer rustig uitlegt. Ik krijg een eigen kamer en een sleutel van het huis zodat ik zo laat thuis kan komen als ik wil. Als ik ’s nachts maar zachtjes doe.

Stefanie neemt me meteen mee het centrum in. “I’m gonna show you Granada!” En zo ben ik na een paar uur al wegwijs in deze prachtige stad. Ik kan niet goed in woorden beschrijven hoe mooi Granada is, maar op een muur in het Al Hambra staat geschreven: “Geef de arme man een aalmoes, want er is in deze wereld niets erger dan blind te zijn in Granada.”

De volgende dag voor het eerst naar school. Een klasje met ongeveer 8 mensen die overal vandaan komen (Afrika, Amerika, Japan, Tsjechië, Engeland).

Al na die ene dag les zit ik ’s middags aan tafel met mijn gastmoeder te kletsen. Niet eens omdat ik in één dag zo veel geleerd heb, maar omdat ik nu durf! Regeltjes en nieuwe woorden leren is leuk, maar gesprekken kunnen voeren met Spanjaarden is natuurlijk waar het me om gaat. Ik merk dat ik iedere middag aan tafel in de gesprekken al meteen toepas wat ik die ochtend op school geleerd heb.

Buiten de lessen probeer ik deel te nemen aan alle excursies. Ik ga via school naar de kathedraal van Granada, op tapastour langs de leukste barretjes, een dag naar Sevilla en zelfs een weekend naar Marokko. Zelf regel ik via een sportwinkel een excursie de natuur in. En met een groep van school ga ik een middag naar het Al Hambra. Al binnen een paar dagen heb ik het ritme van het Spaanse leven goed te pakken en zien mijn dagen er als volgt uit:

Na school meteen naar huis en aan tafel voor een warme maaltijd, want dat is in Spanje ’s middags. Maar een warme maaltijd op het heetst van de dag (40 graden) heb ik nooit helemaal aan kunnen wennen. Wel ben ik snel gewend aan het kletsen met mijn gastmoeder en Stefanie en aan de siësta die na het eten volgt! Ik slaap meestal ruim twee uur. Dat is niet zonde van mijn middag, want de winkels zijn dicht en het is te warm om iets te ondernemen. Die uren haal ik ‘s avonds wel in.

En iedere avond spreek ik rond 18.30 af met drie klasgenoten in een theehuisje in Albaicín (oude wijk in het centrum) om huiswerk te maken en in het Spaans te kletsen. Hier is de invloed van de Marokkaanse cultuur duidelijk te merken. Lage krukjes, tafeltjes met mozaïek, veel kussens, een fonteintje aan de muur, thee en een waterpijp. Dit zijn de beste uren van de dag!

Iedere avond verzamelt een groep van school zich op plaza nuevo om langs barretjes te gaan voor een drankje en uiteraard tapas (Spaanse hapjes). In Granada krijg je gratis tapas bij je drankje!

Rond 2 uur val ik mijn kamer weer binnen en de volgende dag begint het opnieuw. Heerlijk!

Na drie weken pak ik mijn rugzak weer in en vertrek ik met de bus uit Granada om in mijn laatste 10 dagen nog wat meer van Spanje te zien, zoals Salamanca en Madrid.

‘Mensen ontmoeten’ heb ik zeker weten gedaan. Nog steeds mail ik met de drie klasgenoten waarmee ik iedere middag huiswerk maakte, thee dronk en avonden door Granada slenterde. Wie weet zoek ik ze ooit op in hun land? Maar wat zeker is, is dat ik ze komende zomer weer ontmoet in Madrid!

Drie zeer geslaagde weken dus! Waar ik niet alleen de Spaanse taal en een mooie ervaring, maar ook een aantal goede vrienden aan over heb gehouden!


Iselin van Duuren

Leerzame taalcursus italiaans

Na het behalen van mijn VWO diploma besloot ik om ‘gewoon’ gelijk te gaan studeren. Helaas bleek mijn studie niet wat ik ervan had verwacht en ik stopte dan ook vrij abrupt na een maand met mijn studie. Wat nu? Ik had geen idee van wat ik dan wel wilde studeren en besloot om dan maar te gaan werken. Tijdens mijn werk begon het bij mij steeds meer te kriebelen om weg te gaan. Ik wilde dit tussenjaar niet alleen gewerkt hebben, maar ook iets heel leuks gedaan hebben! Omdat ik nog maar vrij kort de tijd had voor ik weer zou gaan studeren, wilde ik iets gaan doen wat ik in een korte periode zou kunnen doen en waar ik ook nog iets van zou leren. De keuze voor een taalreis was voor mij snel gemaakt. Ik heb Italiaans altijd een hele mooie taal gevonden en boekte al snel een taalreis Italiaans in Florence.

Op 4 mei vertrok ik met het vliegtuig naar Florence. Ik had er heel erg veel zin in maar was ook heel erg zenuwachtig. Op het vliegveld van Florence was het bloedheet. Ik weet nog dat ik zenuwachtig aan het kijken was naar welke bagageband ik moest lopen. Maar het vliegveld van Florence is zo klein dat er maar één bagageband is.Via Travel Active had ik een transfer geregeld naar het centrum. De chauffeur reed als een gek door het centrum en ik zag heel Florence in een half uur aan me voorbij trekken.

Gelukkig verbleef ik in een appartement midden in het centrum, in de straat Via del Porcellana. Dit is ook de straat waar Botticceli is geboren. Ik woonde hier met Katerina (een Zweeds meisje) en met Carla (een Spaans meisje). Met hen heb ik het ontzettend getroffen. We konden het eigenlijk gelijk heel goed met elkaar vinden. ’s Avonds liep ik met Katerina voor het eerst door Florence en ik verbaasde me er over hoe mooi deze stad is.

De talenschool, waar ook mijn huisgenootjes les hadden, ligt ook midden in het centrum. De eerste dag hadden we met alle nieuwe studenten een lunch in de tuin van de school. Ik schrok eerst van het feit dat er alleen Italiaans gesproken zou worden, ik sprak nog geen woord Italiaans! Maar de leraren zijn heel vriendelijk en praten heel langzaam en met handen en voeten begrijp je elkaar toch. Bovendien leer je de taal zo een stuk sneller.

Bij een standaard cursus heb je ’s ochtends les en ’s middags vrij. Omdat ik dus elke middag vrij was heb ik heel veel excursies gedaan die school organiseerde. Zo zijn we naar Venetië geweest, hebben we wijn geproefd in Chianti (tijdens de terugreis zat de hele bus vol met dronken Japanners) en zijn we naar het concert Pavarotti and Friends geweest in Modena. Dit laatste was echt een hoogtepunt. Hoe vaak krijg je nou de kans om Pavarotti, Bono, Eric Clapton, Lionel Richie, Queen, Laura Pausini en Andrea Bocelli in een avond te zien optreden? Het hele concert was echt geweldig en ik was zo blij dat ik dit kon meemaken.

Als we geen excursies hadden, gingen we naar het park, naar het strand van Viareggio of we keken tv. Over de Italiaanse televisie heb ik me echt verbaasd. Aangezien de helft van alle Italiaanse kanalen beheerst wordt door Berlusconi, zie je constant halfnaakte vrouwen in programma’s of hele macho programma’s. Ik hoorde ook van heel veel Italianen dat Berlusconi alleen maar premier is vanwege vriendjespolitiek en dat het grootste deel van de Italianen liever een andere premier zou zien. Wat dat betreft is Italië nog best een corrupt land, al heb ik daar in het dagelijkse leven verder weinig van gemerkt.

In juni ging ik weer terug naar Nederland. Ondanks dat ik Italië geweldig vond, was ik toch blij om weer thuis te zijn. Eigenlijk was het een hele lange vakantie geweest. Nu zou ik weer heel graag terug gaan naar Italië voor een langere periode, bijvoorbeeld voor een stage. Dat brengt wat meer structuur in je verblijf, en dat is iets wat ik tijdens mijn verblijf wel eens miste. Ik kan deze reis iedereen aanraden. Je ontmoet mensen uit de hele wereld, je leert een supermooie taal en je woont in een van de mooiste steden van Europa.

Dat had ik echt voor geen goud willen missen en het is voor mij een hele mooie herinnering!

Jolanda Verbraak

Manon tussen de bergen in Antigua

Manon tussen de bergen in Antigua

Het heeft me altijd al leuk geleken om Spaans te gaan leren in het buitenland. Een goed moment deed zich voor, dus dan is de keuze snel gemaakt. Na enig speuren op internet viel de keuze op Antigua in Guatemala. Al wel enige reiservaring, maar nu ga ik voor het eerst alleen een verre reis maken. Erg spannend, maar via Travel Active wordt alles prima geregeld. Met een gerust gevoel stap ik in het vliegtuig.

Na een lange reis word ik opgehaald op het vliegveld in Guatemala-City en naar mijn gastgezin in Antigua gebracht. Erg aardige mensen, een prima kamer, vermoeid val ik in slaap. De volgende morgen stap ik nieuwsgierig de straten van Antigua op. Niks teveel heb ik gehoord en gelezen. Antigua is een erg mooie stad met al haar vrolijk gekleurde huisjes en gebouwen, gezellige binnenplaatsjes en straatjes met kasseien. Vele verkopers in traditionele kleding lopen op en rond het Parque Central, het centrale plein in de stad. Op mijn gemak verken ik de stad. Door de rechte straten duurt het even voor je de weg kent, maar na korte tijd voel ik me helemaal thuis.

De eerste dag op school krijgen alle nieuwe studenten een soort examen en wordt je in een klas ingedeeld. De lessen kunnen beginnen. Dagelijks loop ik na het ontbijt naar school met elke morgen weer een ander prachtig uitzicht op de vulkaan Agua. Hoewel, helaas zijn er ook wel eens alleen wolken, ongelooflijk hoe snel hier de lucht veranderd. Het ene moment een strakblauwe lucht en dan weer wolken.

De school is erg gezellig met leuke leraren en veel medestudenten. Ik heb alleen ’s morgens les, maar ook ’s middags hoef je je niet te vervelen hier. Elke middag wordt er een activiteit georganiseerd, de ene keer cultureel, dan weer sportief of anders. De eerste week staat een salsales op het programma. In het begin is iedereen wat aarzelend, maar de muziek is erg aanstekelijk. Al gauw staat iedereen om de beurt met een andere danspartner te swingen. De leraar is erg enthousiast. Wie wil kan de komende tijd salsalessen nemen of oefenen in een van de discotheken.

Een andere dag hebben we een rondrit door Antigua gemaakt met de mountainbike. In het eerste dorpje waar we stoppen, is een grote wasplaats op het dorpsplein. Vele vrouwen doen de was, onderwijl gezellig kletsend. De dorpjes zien er heel anders uit dan Antigua, hier maak je meer kennis met het ‘echte’ leven in Guatemala. Antigua zelf is toch vooral op toeristen gericht. In een volgend dorpje loop ik naar de fontein op het plein. Een aantal jongetjes begroeten ons in het Engels en ik antwoord in het Spaans. Zij lachen natuurlijk. Dit is een goede kans om ons Spaans te testen. Ze vragen hoe ze heten en of ze hier wonen. Ze vinden het allemaal erg grappig. Dan herinner ik me dat ik nog dropjes in mijn tas heb. Ik vraag of ze snoep uit Holland lusten. Ja natuurlijk! Maar als ze de vreemde zwarte snoepjes zien, vinden ze het maar raar.

Ze gaan er stiekem aan likken of doen net alsof ze aan het kauwen zijn. Wij liggen in een deuk. Als we vragen of ze het lekker vinden roepen ze allemaal: JA. Uiteindelijk gaan we met zijn allen op de foto, wat een lol. Erg leuk om op deze manier met de Guatemalteken in contact te komen. En we zijn best tevreden over ons Spaans.

Ook een belevenis is het bezoek aan de voetbalwedstrijd tussen Antigua en Aurora van de landelijke competitie. Voetbal is overal ter wereld hetzelfde. Alleen heb ik nog nooit in een stadion gezeten met erom heen allemaal bergen en een prachtige vulkaan. Iedereen is erg fanatiek en er wordt volop vuurwerk afgestoken. Buiten het stadion zitten de mensen die geen kaartje kunnen betalen in bomen en genieten zo van de wedstrijd. De politie staat er rustig naast. Antigua wint met 2-0. Het is feest!

Kortom, ik heb geen tijd gehad om me te vervelen in Antigua, eigenlijk kom je tijd tekort. Na de talencursus heb ik nog drie weken door Guatemala en Mexico gereisd samen met mijn inmiddels gearriveerde vriend. De Spaanse lessen maken het reizen en het contact met de mensen hier een stuk eenvoudiger en leuker. We genieten van een prachtige reis. Al met al is mijn avontuur in Guatemala een ervaring om nooit meer te vergeten.


Manon Ekkelenkamp

Frans leren voor mijn opleiding

Een paar maanden geleden kwam mijn moeder met het idee een talencursus Frans te gaan volgen. Ik zou dan een goede bodem Frans hebben, voordat ik aan mijn toeristische opleiding begin. Ik heb mij laten informeren door de organisatie Travel Active. Een talencursus Frans lijkt mij heel leuk, spannend en leerzaam! Ik vind het ook een vakantie. Franse woordjes leren onder een palmboom!

Vandaag, 4 juli, is het zover! Mijn avontuur gaat beginnen!

Om 18:20 vlieg ik naar Nice! We, mijn ouders en ik, vertrekken naar Niederrhein in Duitsland. Vanuit Niederrhein vlieg ik naar Nice. Ik ga voor het eerst in mijn eentje op 'vakantie', zonder familie of vrienden. Het is de tweede keer dat ik ga vliegen. Ik vind het allemaal heel erg spannend. Ik kom aan bij mijn gastgezin. Een vrouw doet open, zij is mijn gastmoeder. Ze heet Nathalie en is 33 jaar. Ze woont in een flat op de vierde verdieping. Ze laat haar appartement zien, ik heb een ruime kamer met zelfs een eigen cd-speler! We eten, drinken en kletsen wat.

Het is vrijdag 9 juli.
Om kwart voor negen heb ik les. We hebben eerst grammaticales en dan communicatieles. Ik heb weer iets nieuws geleerd bij grammaticales. Ik heb een aardige lerares. Voor communicatieles heb ik een hele grappige, aardige leraar! Hij is ook mijn kookleraar. Ik leer bij hem in de les en ik lach bij hem in de les.

De les is voorbij. Ik pak mijn spullen en ga naar huis.
Ik loop mijn straat waar ik woon uit. Het is een smal straatje met geel en oranje gekleurde huizen en allemaal balkonnetjes. Ik steek een andere straat in en opeens ligt de haven van Nice voor mijn neus. Het is een vrij grote haven met boten in allerlei soorten en maten. Ik kijk mijn ogen uit. Ik zou ook wel zo’n grote boot willen hebben!

Ik loop langs de boten en het strand komt in zicht. Ik blijf eerst kijken bij een uitzichtpunt. Vanaf hier zie je de hele kust van Nice. Er is een grote bank en blijf er even zitten. Je kan heel ver voor je uit kijken. Het is helder weer en de zon schijnt, heerlijk! Ik loop over de boulevard, er staan palmbomen langs de weg en allemaal witte bankjes. Misschien ga ik op één van die bankjes wel mijn woordjes voor Frans leren. Ik steek de boulevard over en loop het centrum van Nice in. Er zijn een aantal grote en een heleboel kleine winkelstraten. De kleine winkelstraatjes vind je het meest in Vieux Nice, het oude gedeelte van Nice. Ik vind de kleine winkelstraten er gezellig uitzien. Het zijn kleine winkeltjes met verschillende assortimenten. Ik koop een ijsje bij de vele ijszaken die er zijn en ga naar huis.

Nathalie is thuis. Ik vertel haar wat ik heb gedaan. Ze zegt: bien! Bien betekent goed in het Nederlands. Ze vindt dat ik een leuke dag heb gehad. ‘Bien’ is mijn stopwoordje geworden! Ik dek de tafel en zij gaat koken. We eten voor de televisie en daarna kletsen we nog even. Ik kan het goed met Nathalie vinden. We gaan nog een keer naar een jazzfestival in een ander plaatsje.

Zaterdag 17 juli
Vanavond ga ik met Nathalie, haar vriend en nog een paar vrienden naar een jazzfestival. Het heet: ‘Festival Nuits du Sud’. Het festival is in een ander plaatsje. We gaan er met de auto naar toe. Het festival is op een groot plein met daarom heen huizen, restaurants, cafés en winkels. Het plein staat vol met terrasjes. We gaan op een terras zitten, drinken een glaasje wijn en luisteren naar de muziek. Ik heb wel zin om te dansen. We verlaten het terras en gaan dichter bij het podium staan. Ik vind het wel mooie muziek. Het wordt al aardig donker, de muziek is afgelopen en we gaan naar huis. Onderweg zegt Nathalie: j’ai faim, j’ai faim, je veux une steak! Dat betekent in het Nederlands: ik heb trek, ik heb trek, ik wil een steak! Ze wil graag ergens gaan eten. Het is half twee in de nacht en Nathalie wil ergens gaan eten! Ik kom niet meer bij van het lachen! We stoppen bij een Italiaans restaurant. Ze zijn nog open en we gaan buiten aan een tafel zitten. Een pasta en een glaasje wijn. We hebben veel gelachen. Het was een leuke avond!

Donderdag 29 juli
Vandaag ga ik iets doen wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Ik ga duiken! De school organiseert een dagje duiken. Na school treffen wij elkaar bij het station. We gaan met de trein naar Ville Fransche. Dat is een dorpje dat naast Nice ligt. Daar gaan we duiken. Céline gaat met ons mee. Zij is de gids van alle bezoekjes en activiteiten die er worden georganiseerd door de school.

Er gaan een instructeur en een instructrice mee. Ik krijg een duikerspak en flippers, ik voel mij nu net een pinguïn. Dan gaan we op de boot en varen we de haven uit. Nu volgen de instructies. Ik en nog een jongen willen wel als eerst gaan. Ik heb een bril gevonden die mij goed past. Dan moet je er in spugen en hem één keer door het water halen, zodat hij niet beslaat. Daar ga ik dan, ik laat mij langzaam in het water zakken. Dan krijg ik de zuurstoffles aangereikt. Ik moet eerst laten zien dat ik goed kan ademen met een zuurstoffles. Dat gaat goed. Nu ga ik echt onder water! Ik zit aan de instructrice vast. We gaan via een touw naar beneden. Ik maak een gebaar dat het niet zo goed gaat met mijn oren. We gaan even naar boven en proberen het dan nog een keer. Nu gaat het wel goed. Ik voel mij als een vis in het water. Er is geen koraal te zien met allemaal verschillende kleuren en felgekleurde vissen, zoals je op Hawaï misschien wel tegen zou komen. De belevenis op zich al, vind ik heel gaaf! Na vijftien minuten kom ik weer boven. Het lijkt net of ik maar vijf minuten onder water ben geweest.

Nu zijn de anderen aan de beurt. Ik zou wel langer willen duiken. Ik zie een snorkel liggen en denk, dat lijkt mij ook leuk om te doen!! Ik vraag of ik mag snorkelen en dat mag. Dan kan ik nog kijken of ik ergens een verdwaalde tropische vis tegen kom! Ik krijg een certificaat voor het duiken en bedank de instructeurs. Het was een hele leuke, nieuwe ervaring!

Na mijn vakantie in Nice ga ik naar mijn ouders die op een camping dichtbij Lyon aan het kamperen zijn. Wanneer we daar vertrekken, wordt mij een baantje aangeboden. De campingeigenaar vraagt of ik tolk wil worden. Ik sta perplex, want ik spreek nog niet vloeiend Frans. Ik mag ook voor animatie zorgen op de camping. Hij zegt dat we nog wel contact houden. Wie weet heb ik volgend jaar in de zomervakantie een baantje op die camping.

Wat een talencursus Frans kan opleveren!
Tijdens de eerste les Frans op school in Nederland begon de leraar Frans te praten. Ik kon hem heel goed verstaan, terwijl andere dachten: wat zegt hij? Niet iedereen kon het verstaan. Ik heb veel aan mijn talencursus gehad! Ik kijk terug op een hele leuke en leerzame tijd in Nice!


Carlijn Rietveld

Spaanse les op het strand

Een taalcursus Spaans in Costa Rica

Reislustig ben ik mijn hele leven al geweest en gezien mijn interesse in talen en andere culturen besloot ik een reis van ruim twee maanden te gaan maken naar een verre bestemming. Met het Language & Travel programma van Travel Active zag ik de mogelijkheid veel van een land, cultuur en taal in één reis te kunnen combineren. De keuze voor het land was voor mij relatief makkelijk. Mijn voorkeur ging gevoelsmatig uit naar Latijns Amerika en gezien ik nog nooit eerder in mijn eentje gereisd had besloot ik te kiezen voor een land dat relatief veilig is, makkelijk te bereizen is en waar je ook nog wel een klein beetje met de Engelse taal uit de voeten kunt. Dit werd Costa Rica!

Vier weken lang heb ik op een Spaanse talenschool gezeten. De hoofddependance van de school is gevestigd in Heredia, een klein stadje dichtbij San José, de hoofdstad van Costa Rica. Hier heb ik twee weken Spaanse les gehad, tijdens welke ik verbleef in een gastgezin. Toen ik arriveerde in Costa Rica sprak ik amper een woord Spaans, waardoor de communicatie met mijn gastgezin zeer moeizaam verliep. Leuk was dat ik aan het einde van deze vier weken wel met gemak een conversatie kon voeren met mijn gastgezin. Zij merkten zeker dat mijn Spaans met grote sprongen vooruit was gegaan!

Naast deze vestiging in het midden van het land heeft de school ook een dependance aan de Pacifische kust in het kleine idyllische plaatsje Samara. Ook in deze dependance besloot ik twee weken mijn lessen te volgen aan de rand van het zwembad en met de boeken op het strand.

Ook de avond van mijn ‘graduation’, waarbij ik het diploma van mijn cursus kreeg was in Samara. Het was een zwoele avond en mijn graduation vond plaats in een barretje op het strand in dit kleine dorpje aan de Stille Oceaan. De lucht rook die avond nog fris van de flinke tropische hoosbui die die middag naar beneden was komen zetten.

De bar waar we inzaten bestond uit een aantal palen waarop een dak van palmbladeren was bevestigd. Aan die palen hingen fakkels, die door de lichte bries een flakkerend rood-oranje licht door de bar wierpen. Mijn ‘klasgenootjes’ en ik zaten aan lange houten tafels te eten en op de achtergrond klonken de relaxte klanken van de raggaemuziek van UB40 en Bob Marley uit de speakers. Na het eten werden de diploma’s uitgereikt en na deze uitreiking bleven we met z’n allen nog even hangen in de bar om wat te drinken. Achter de bar begon een dichte begroeiing van palmbomen en andere tropische flora. Voor de bar strekte zich eerst het prachtige witte strand uit waarop ’s avonds honderden kreeftjes, krabjes en andere schepdiertjes op zoek waren naar eten en bezig met het graven van holletjes (loop hier ’s avonds niet op je blote voeten!). Daarachter strekte zich de oceaan uit. De witte schuimkoppen werden verlicht door de bijna-volle maan onder een heldere sterrenhemel. Het geluid van de brekende golven in de branding was duidelijk te horen ondanks de muziek die haar tonen in de bar verspreidde.

Door diezelfde branding liep er een kleine groep wilde paarden langs, die zich niets aantrokken van het geluid of het licht dat uit de bar kwam, maar wat wel prachtig was om te zien! Op een ruwe houten krukje zat ik daar met een koel biertje in mijn hand gezellig te kletsen en genoot ik van een wonderbaarlijke avond die in nooit vergeten zal! Zelfs een flinke krab van zo’n 15 cm die mijn voet als wandelpaadje zag kon deze avond niet bederven…

Mijn ervaring in Costa Rica was me zo goed bevallen dat ik na een half jaar nogmaals terug ben geweest naar dit land. Ditmaal voor twee weekjes en puur voor vakantie. Beide keren dat ik in Costa Rica ben geweest waren fantastisch. Het land is waanzinnig mooi en verschillende keren heb ik bijna ademloos gekeken naar de schitterende uitzichten, naar de vele dieren die je in het wild tegenkomt en de spierwitte stranden omzoomd door palmbomen en een kraakheldere zee! Aan mijn reizen heb ik ook veel bekenden en zelfs enkele goede vrienden van over de hele wereld overgehouden. Met mijn gastgezin in Heredia heb ik geen contact meer, hier heb ik tijdens mijn reis een te geringe band mee opgebouwd om dit vast te houden. Ondanks dat heb ik zeker nog wel enkele contacten overgehouden in Costa Rica waardoor ik misschien nog wel een keer terug zal keren naar deze droombestemming…

Pura Vida!

Magda van der Heijden

New York was een 'great experience' voor Theo

A ‘’great experience’’ is hoe ik mijn reis naar New York van afgelopen zomer kan omschrijven.

Ik liep al een aantal jaren rond met het idee om eens een reis naar New York te maken. Het leek me geweldig om een keer tussen de hoge gebouwen, yellow cabs en die dikke Amerikanen te lopen. Toen ik toevallig op de site van Travel Active terechtkwam, las ik een artikel overtaalreizen Engels in New York. Het leek me een geweldige manier om mijn Engels wat bij te spijkeren, en om de stad van mijn dromen eens te bezoeken. Een klasgenoot van mij zag dit ook wel zitten en we besloten om voor tweeënhalve week naar New York te gaan waarvan 2 weken op Engelse les.

Zondag 6 augustus is het dan eindelijk zover. Ik vind het extra spannend, omdat ik nog nooit eerder gevlogen heb. Na een lange vlucht van 8 uur en wat turbulentie later, land ik veilig op Newark Airport vlakbij New York. Meteen word ik overrompeld door yellow cabs, smoglucht, hoge gebouwen en fast food. Ja, ik ben nu echt in New York!

Echt tijd om uit te rusten is er niet, want de volgende morgen moet ik vroeg beginnen met de Engelse les. Eerst wordt er een niveautest afgelegd waarbij je schrijf -, luister - en spreekvaardigheid worden getoetst. Uit de uitstag blijkt dat ik het niveau high intermediate (hoog gemiddelde) heb. Daarna word ik in een klas gedeeld. Ik heb klasgenoten uit de hele wereld. Het leuke is dat iedereen Engels spreekt met een ander accent.

De lessen worden op een hele leuke en creatieve manier gegeven. Zo vinden de lessen niet alleen plaats in de schoolbanken, maar ook buiten school in Central Park. De lessen duren van 1 uur tot half vijf `s middags.

Buiten de school uren om probeer ik zoveel mogelijk ‘’highligts’’ van New York te zien. Ik ga onder andere naar Empire State Building, American Museum of Natural History, Statue of Liberty en Ground Zero. Vooral Ground Zero heeft een grote indruk op mij gemaakt. Het is een raar gevoel om op de grond te lopen waarop in 2001 duizenden mensen de dood vonden. Ze zijn nu bezig met de werkzaamheden aan de ‘Freedom Tower’. Deze toren zal aan Ground Zero weer een nieuw gezicht geven.

Het uitgaansleven in New York is zeker de moeite waard. Ik bezoek een aantal leuke bars en disco’s met een paar leuke dames uit mijn klas. Waar ik aan wennen moet, is dat je in bars ook nog eens een tip ( fooi) ‘’moet’’ geven boven op de normale kosten van een consumptie.

In een van de laatste dagen vereer ik het pretpark Six Flags Great Adventure met een bezoekje. Dit park ligt ongeveer 40 km buiten New York en bezit de hoogste en snelste achtbaan ter wereld. Ik als echte rollercoaster freak moet daar natuurlijk een ritje in maken. Na ‘’vele uren’’ wachten neem ik plaats in een karretje dat mij vervolgens in 3,5 seconden naar 206 km/u brengt en 139 meter omhoog schiet. Vervolgens val ik weer 139 meter terug naar moeder aarde. Je hebt 30 seconden een geweldige adrenalinestoot!

Er is een tijd van komen, en er is een tijd van gaan. Ik zit in het vliegtuig terug naar Nederland en ben een grote ervaring rijker. Ik zat in een geweldige klas waar ik nog steeds contact mee heb. Het was heerlijk om eens te proeven aan de Amerikaanse cultuur.. Ze zullen mij daar zeker nog wel weer eens terugzien.

Greetings,

Theo Galama

Pascalle volgt een taalcursus in San Francisco

Mijn Taalreis naar San Francisco

Na een tijdje twijfelen, besluit ik dat er iets moet gebeuren. Ik ben 2 jaar aan het werk, maar ik weet niet of ik op deze manier verder wil. Een andere baan of een nieuwe opleiding, het is voor mij allemaal een groot vraagteken. Het lijkt mij wel wat om ver van huis te bedenken wat ik wil. Amerika zou wel een mooi avontuur zijn, maar in mijn eentje rondreizen is voor mij net iets te spannend. Dus na wat zoeken kom ik op internet de site van Travel Active tegen. Het Language and Travel programma spreekt mij het meeste aan, mijn Engels verbeteren en daarnaast leuke dingen doen.

Ik besluit naar de eerst volgende Language & Travel bijeenkomst te gaan en wil mijn beslissing om wel of niet te gaan daarvan laten afhangen. Alle landen en plaatsen komen aan bod en San Francisco lijkt mij erg leuk. Het is er erg westers en niet zo enorm groot als in de rest van Amerika, wordt er verteld. “Nou ik ga!” zeg ik tegen mijn moeder na die bijeenkomst.

Zo gezegd, zo gedaan. Na wat praktische vragen aan Travel Active, zoals wat is de gemiddelde leeftijd van de deelnemers, meld ik mij aan voor het programma in San Francisco. Dan gaat het allemaal heel snel, want ik wil over 3 maanden al vertrekken! Alles wordt door Travel Active in gang gezet. Een tijdje later is de accommodatie geregeld, heb ik mijn vlucht geboekt. En voor ik het weet zit ik in het vliegtuig naar San Francisco!Tijdens mijn reis van meer dan 10 uur vraag ik mezelf wel af waarom ik dit ook al weer wilde...

Op zaterdag 23:00 lokale tijd kom ik aan, dus mijn eerste ontmoeting met San Francisco is in het donker.

Zondag ga ik alvast op zoek naar het schoolgebouw van Embassy CES zodat ik maandag weet waar ik heen moet. Maandagochtend als de mist nog niet uit de stad is weggetrokken, loop ik naar school voor mijn eerste schooldag. Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje koud vind hier! Op school kom ik er, samen met mijn medestudenten, achter dat deze mist en de daarbij behoorde kou, typisch San Francisco is. Nou ik laat mijn bikini voorlopig nog maar in mijn koffer! ;)

Na een aantal toetsen zijn we om half 1 vrij en merken dat het gelukkig al iets warmer geworden is.

De volgende dag heb ik geen school want het is Independence Day oftewel The fourth of July. Ik ga met een groep studenten en docenten naar Pier 39. Een toeristische pier waar vandaag festiviteiten plaatsvinden. Het is ’s middags heerlijk weer met veel zon, maar omdat de pier aan de Pacific Ocean ligt staat er veel wind, dus we moeten de meeste kleren aanhouden. En daar ben ik achteraf heel blij om, want mijn gezicht is gigantisch VERBRAND, zo rood als een kreeft, auw! Die dag vullen we met shoppen, zeeleeuwen bekijken (daar is Pier 39 bekend om), luisteren naar wat bandjes en eten, dan is het alweer tijd voor het vuurwerk. Langzaam aan, komen er steeds meer mensen naar Pier 39 om het vuurwerk te bekijken. Het vuurwerk komt van een aantal schepen, die op een afstandje in het water liggen. Je moet er even opwachten, maar dan heb je ook echt wat! Vuurwerk in verschillende figuren, smileys, bloemen e.d. heel mooi om te zien en dit te beleven met zoveel mensen tegelijk.

Na het vuurwerk gaat iedereen tegelijk naar huis. Maar omdat de hele massa over de straten van San Francisco naar huis loopt, kan er geen bus rijden. Dus ik en een mede student besluiten ook maar te gaan lopen naar onze hotels. We komen erachter dat, dat nog niet zo gemakkelijk is als je er pas een aantal dagen bent. Met de kaart in onze hand zijn we er uitgekomen. Echter een paar dagen later viel het kwartje en begrepen we pas hoe de straten van San Francisco in elkaar zitten.
De stad bestaat uit een aantal heeeeeeeeeele lange hoofdstraten, zo lang dat je de naam van een zijstraat nodig hebt om te weten waar je bent in die straat. Ook zijn de straten enorm steil. Maar juist dat lange en dat steile maakt dat je soms dat je geweldig ver kan kijken! Van een afstand kan je soms de Golden Gate Bridge al zien, maar van dichtbij zie je pas hoe indrukwekkend groot hij echt is! Het is ook heel apart om te zijn hoe auto’s geparkeerd staan op die steile wegen!

In de tweede week heeft iedereen last van een “spraakgebrek”, waarschijnlijk omdat de grammatica die we geleerd hebben door ons hoofd spookt en we daarom meer nadenken over hoe we iets moeten zeggen. Dan maar naar de film, dan hoeven we alleen maar te luisteren ;-). Wat mij opvalt, is dat er, in het land van de reclame, helemaal geen reclame is in de film! Heel bijzonder!

Het aankomende weekend willen we met een groepje naar Yosemite National Park. Het is zo’n 6 uur rijden dus we gaan opzoek naar een verblijfplaats en een huurauto. Na 5 uur rijden komen we aan in onze Yurt, een Yurt is een Mongoolse tent, maar in dit geval voorzien van een koelkast, tv e.d. Hier slapen we met zijn vijven. Meer dan slapen kan je er niet, want alles wat buiten San Francisco ligt is behoorlijk warm en zelfs dat is nog zacht uitgedrukt! Maar ‘s avonds koelt het zo af, dat je prima kan slapen. Na nog 1 uur rijden zijn we in Yosemite en zien we watervallen, enorme hoogteverschillen, rivieren, hele grote dikke hoge bomen, super mooi!

Op zondagavond rijden we terug en komen aan in het inmiddels weer mistige, koudere San Francisco. Maar dat weet ik, na de hitte buiten de stad, inmiddels wel te waarderen.

De week daarop, is het voor sommige alweer de laatste week, zij gaan na 3 weken naar huis. Ik blijf nog een week. In die week wisselen we mailadressen uit, kopen souvenirs en genieten van de zon op Pier 39. Ik heb er een hoop logeeradressen bij, heel leuk! Maar aan alles komt een eind dus ook aan een maand San Francisco. Het is raar afscheid te nemen, wetende dat je avontuur samen is afgelopen. Iedereen stapt in zijn eigen vliegtuig terug naar huis. Ik had enorm veel zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien, maar eenmaal thuis had ik enorm veel heimwee naar dat wat 4 weken mijn thuis geweest was en de mensen die daarbij hoorde!

Mijn avontuur heeft er niet voor gezorgd dat ik nu precies weet wat ik wil, maar ik heb mijzelf wel beter leren kennen. Het is namelijk super leuk om met een internationale groep om te gaan, maar ook hard werken. Iedereen is verschillend en heeft verschillende ideeën en zo leer je veel over anderen maar ook over jezelf. Ik zal het nooit vergeten!

Groetjes,

Pascalle Vermeulen